Ineens wist ik wat ik miste. Een moeder.
Een moeder die vooraan had gezeten bij de boekpresentatie. Die kipsalade had gemaakt.
Schoenendoos
Een moeder die mijn boek voor al haar vriendinnen had gekocht bij haar boekwinkel. Die zou zeggen: ‘Wat een groot succes was dat, lieve dochter. En kom nu maar eens lekker bij me uitrusten, dat heb je wel verdiend.’ En dat ik dan op haar bank. Een prachtige bos wilde bloemen op tafel om naar te kijken. Croissantjes. De geur van pasgewassen lakens.
En dat ze dan zou snappen, woordeloos, wat het betekent dat nu ook dochter nummer twee op het vliegtuig stapt om twee maanden in haar eentje te gaan reizen. Zo leuk. Maar ook: hoe je dan als moeder weer even heel diep moet zuchten. Moeders onder elkaar, zeg maar.
In plaats daarvan orden ik de schoenendoos van mijn belastingen. Andere mensen doen dat in excel sheets, er is duidelijk iets mis gegaan bij de opvoeding van mezelf wat dat betreft. Mapjes en bonnetjes en nog meer mapjes. De witte stickers zijn op en ik heb geen puf om naar de kantoorboekhandel te lopen, nog steeds in vertraging.
Gelukkig heb ik nog oude sinterklaasstickers over.
