Weer jarig

Ik wist gisteren nog niet dat ik vandaag in Groningen zou zitten.

Het was nog voor mijn verjaardag en J nam me mee in de trein. ‘Museumkaart mee’. Dat was de enige instructie. 

Forum

Eerst dacht ik nog dat we naar Almere zouden gaan en daarna Zwolle. Maar het werd dus Groningen en daar was ik in 2011 voor het laatst. Dat weet ik nog zo goed, omdat daar toen een circusvoorstelling speelde naar aanleiding van een boek van mij.
Dat Groningen nogal leuk was, had ik onthouden. Maar dat is een understatement. Het is fascinerend om in een stad te zijn die niet lijkt op alle andere steden in Nederland. Een stad met gekke straatjes en onverwachte doorkijkjes, die steeds net anders in elkaar zit dan je denkt. Al die terrasjes en flanerende mensen – ondanks de kou. Overal oude huizen en hofjes en dan ineens dat nieuwe gebouw van Eiffeltoren-allure: het Forum. J en ik stonden helemaal omhoog te kijken en toen zei J: ‘En daar, in die nok, gaan we morgen eten.’
Na de Versace-tentoonstelling dus, in het Gronings Museum, die heeft J ook al geboekt. Net als een romantisch hotel dat volgens hem op de binnenplaats aan New Orleans doet denken. Ik was nooit in New Orleans, maar ik geloof het meteen.

Als ik in het kitscherige bad met de gouden kranen stap, zegt J dat ie denkt dat hij bronchitis heeft. Dat denk ik eigenlijk ook, en dat maakt het des te liever.