Boekenberg

Ik kreeg een allerliefste mail met een allernaarst bericht.

Mails van die strekking kreeg ik al eerder. ‘Elke keer als ik er weer eentje op de plank zet, valt er aan de andere kant eentje van af,’ schreef ik daar al eens over.

Oerboek

Want ja, voor wie nog dacht dat wie schrijft blijft, vergeet dat. Boeken worden niet eindeloos op voorraad gehouden, dat is duur. Mijn huidige uitgever is daarin nog opvallend coulant en ‘heeft het zo lang mogelijk uit proberen te stellen’. Maar nu, na elf jaar, moet mijn boek Kom hier Rosa eraan geloven. Au. Kom hier Rosa is mijn harteboek, een book that loves you back – zo formuleerde ik het indertijd. Een boek over een intense meisjesvriendschap, over seks ook – al heb ik van dat laatste een beetje spijt. Het maakte me beroemd als taboedoorbrekend, maar het maakte het ook vet lastig te verkopen. Terwijl die hele seks voor mij slechts een bijzaak was in het verhaal.
Kom hier Rosa is ook mijn oerboek over Spanje, een ode aan de puurheid van Andalusie. Een boek waarin ik per ongeluk (of onbewust) de toekomst voorspelde: de moeder in het verhaal vlucht terug naar Nederland. Ook het ongeluk van mijn dochter voorspelde ik in dat boek, dat was bepaald creepy. Als ik aan Kom hier Rosa denk – ook aan het schrijven ervan – gaat mijn hart wijd open. Daar zat ik in de Spaanse bloedhitte op mijn berg te schrijven en te schrijven alsof mijn leven ervan afhing. Op een bepaalde manier was dat ook echt zo. Het boek opende deuren, heel veel deuren. Ik wil het niet loslaten, echt nietnietniet, maar daar valt helemaal niks aan te doen: het boek laat mij los

Gelukkig hebben we de bibliotheken nog. En het e-book, zegt de uitgever troostend, dat blijft altijd. Maar dat fysieke boek, dat dikke boek met de prachtige cover… Kom hier Rosa. Zo heet het.