In het boshuisje schudde ik de bedden opnieuw op. En weer veranderde alles.
De derde dochter kwam en met haar een goede vriendin uit Chili. En mijn vriendin Astrid waaide een dag later binnen. We praatten Spaans, Engels en Nederlands door elkaar en iedereen verstond iedereen.
Zeehonden
We gingen garnalenvissen op het wad en zagen zeehonden om de boot heen zwemmen. De lucht daar en in het bos was voortdurend in beweging, wolken raasden voorbij, regenbogen en bliksemschichten. Toch bleven we zoveel mogelijk buiten, de tuindeuren steeds open.
Tijdens een ruisende regenbui belandden we – door Astrid- in een spannende sessie met totemdieren. Astrid deed iets met opstellingen en de Chileense vriendin kreeg via ons een levensveranderend inzicht, we konden het allemaal aan haar zien.
Ikzelf stelde het orakel een vraag over de liefde en kreeg de wolf als totemdier cadeau, wat zo goed paste dat het een van de weinige momenten was dat ik J meteen wilde bellen. Aan het einde van een eindeloze zondag zwaaiden we de meiden uit. Astrid en ik bleven maar doorpraten, zoals we dat al sinds onze studententijd doen. Ik vond het echt jammer dat we moesten gaan slapen.
Een paar uur later, om zes uur, ging de wekker en begonnen we aan een frisse fietstocht van een uur door de bossen en de duinen. Eindpunt: de veerboot; aan de andere kant lag een volle werkdag op me te wachten. Dat was niet erg, mijn hoofd was helemaal vrij. 
