Horror en bezinning

Een bezeten non, een ongenode gast met een bijl, op hol geslagen bejaarden en een duistere sekteleider. Ziehier de bezoekers van mijn weekend.

Hij doet het al bijna veertig jaar, horrornachten organiseren in de bioscoop, de hele nacht door. De Halloween Horror Show.

Vollemaansnacht

Je zou kunnen zeggen dat je er op een gegeven moment een beetje oud voor wordt. Bijna al J’s vrienden zijn al jaren geleden afgehaakt, gelukkig is er ook een select groepje fans dat zich al maanden van tevoren begint de verkneukelen.
Ikzelf heb altijd al van enge films en enge verhalen gehouden, maar door J ben ik veel meer horror gaan zien. Horror hoort bij hem, hij wordt er op een kinderlijke manier blij van – en ik word dan weer blij van dat kind. Dus zat ik de hele vollemaansnacht in de bioscoop te knikkebollen. En fietsten J en ik op zondagochtend om 8 uur pas terug naar huis.
Even slapen en daarna de stad weer in. Er was een mooie ingetogen vredeswandeling van de Dam naar het Museumplein. Zonder vlaggen, zonder muziek. Het kwam erop neer dat we de hele tocht met elkaar en anderen om ons heen aan het praten waren over hoe ontzettend ingewikkeld het allemaal is in het Midden Oosten. Dat was helpend.
Op het Museumplein begon het na een tijdje heel hard te regenen. Het was ook ineens donker en J moest snel met de trein naar Vlissingen.

Ik kwam koud, alleen en doorweekt thuis. In mijn hoofd flarden van de films, van mensen en vooral van J met zijn bloody jasje aan. Die op dat moment hard van mij weg raasde door de nacht. Gelukkig speelde mijn buurmeisje urenlang heel mooi piano.

Foto: Nancy Wiltink