Dit was voor mij persoonlijk de foto van 2023.
Die foto zegt: feest! Anna twintig jaar schrijver, theatraal pluche. Het fonkelnieuwe boek Jona. Het begin van veel mooie spin off en reacties, waaronder een optreden bij de Grote Vriendelijke Podcast. Persoonlijke lievelingsrecensiequote: ‘Je hart bezorgt zichzelf steeds meer kneepjes naarmate je verder leest’ (dank, Edward van de Vendel).
Tienduizend rondjes om drie vijvers
Maar ik sta niet alleen op die foto. En ook dat klopt: lang leve de lieve mensen. Zoals mijn zus met wie het bijna elke week lukte om even samen te wandelen in het Oosterpark (dat we inmiddels door en door kennen, na zo’n tienduizend rondjes om de drie vijvers). En J met wie ik nogal wat avonturen beleefde dit jaar (hallo Nastasja Kinski) maar tegen wie ik ook zo goed aan in slaap kon vallen na keihard werken.
Amsterdam en de wereld gingen hand in hand in 2023. De dochters zaten allemaal wel een keer in Latijns Amerika, en ikzelf ook. We kwamen ieder op haar eigen manier een beetje veranderd terug. Ach Colombia, wat was je geweldig…
Ondertussen werd mijn Schrijfwinkeltje groter en groter, ik stond erbij en keek ernaar. Waardoor ik voor het eerst sinds tijden een nieuw jaar in ga zonder iets van geldzorgen. Knock on wood.
En mijn lievelingswoord van 2023 was komorebi, ik hoorde het in de film Perfect Days. ‘Komorebi is the Japanese word for the shimmering of light and shadows that is created by leaves swaying in the wind. It only exists once, at that moment.’
Nog heel even vasthouden, koesteren, al die dingen. Voordat ik de heksenbezem pak en het jaar opveeg, meeblaas met de wind, nog even omkijk en dan…
