Ik ging naar sportschool want ik had de nieuwjaarsaanbieding genomen. Dat heette Back in Shape actie 2024.
Ik vond namelijk dat mijn conditie beter moest, dat had ik besloten in Colombia.
Vet meten
Er was een jongen van 22 die mijn personal trainer was, hij ging mijn vet meten en zette een trainingsprogramma in de app, met filmpjes van de verschillende workouts. Bij de eerste sessie maakte ik gelukkig maar 1 echte blunder. ‘Laat jij eens zien hoe jij denkt dat een squat eruitziet,’ zei de trainer. Ik ging op de grond liggen en hij zei: ‘Nee, dat is een push up.’
De afgelopen week zag je mij dus steeds in die buurtsportschool, met mijn leesbril op naar mijn telefoon turend, om die oefeningen te snappen. Ik deed ook een keer Pilates met iemand die Mounir heette die zei: ‘Ik maak mijn lessen heel zwaar maar het geeft niets als je het niet allemaal volhoudt.’ Ik hield niks vol maar daarna had ik toch spierpijn op plekken waarvan ik niet wist dat ik er spieren had.
Om mezelf te troosten kocht ik laarsjes van suede. Aan de jongste dochter vroeg ik of het goede schoenen voor mij waren en ze zei: ‘Dat zijn de schoenen voor een bakfietsmoeder van dertig die net in de Pijp is komen wonen.’ Dus dat kon ermee door.
Toen ik op vrijdag terugkwam van de derde keer sportschool zag ik een vuilniszak naast de container staan. Ik dacht aan J die altijd andermans vuilnis opruimt en ook alle fietslichten uitklikt die mensen per ongeluk hebben laten branden. Ik tilde de vuilniszak op en gooide hem in de container, met al mijn nieuwe sportschoolkracht.
Die zak zat kennelijk vol met sambal en dat lekte aan de onderkant over mijn nieuwe laarsjes, de vlekken trokken er meteen diep in. Dat vond ik echt een karma-rotstreek.
