Morgen wordt mijn vader 84 jaar. Dat is de leeftijd waarop mijn moeder overleed, denk ik dan toch.
Mijn vader wandelt, bridget, reist, gaat naar concerten. Hij is heus wel een beetje vergeetachtig, maar zijn brein – zijn kern – is nog helder.
Citeren
Mijn vader is dan ook een analyticus, een denker, een man van het woord. Vroeger ging ik nog wel eens met ingewikkelde werkkwesties naar hem toe, hij kon snel iets ontwarren. Komt natuurlijk ook omdat hij psycholoog is. En nog steeds zijn er situaties waarin ik mezelf mijn vader hoor citeren. ‘You teach best what you need to learn most,’ zeg ik dan bijvoorbeeld. Of ik vertel het verhaal van die ene goeroe dat mijn vader op zijn beurt aan mij vertelde. Er zijn ook nogal wat dichtregels die ik van mijn vader overnam – mijn vader had een vrij briljant geheugen, ook bijvoorbeeld voor ingewikkelde wetenschappelijke theorieën. Zo hielp hij me me op de middelbare met theoretische kaders van werkstukken en met wiskunde.
Ik denk nog best vaak aan die keer, best lang geleden, dat ik verschrikkelijk aan het piekeren was over iets en ik mijn vader deelgenoot maakte van alle beren op de weg die mij weerhielden. Waarop mijn vader op een gegeven moment zei: ‘Maar je kunt ook gewoon besluiten dat je het toch doet.’ Ik vertel het gebrekkig nu maar het ging erover dat het soms heel fris is om een ingesleten denkpatroon van de ene dag op de andere te resetten.
Dat soort dingen leerde mijn vader mij. Hij was en is een prater. Mijn moeder zong, mijn vader praatte.
En mede daardoor ben ik nu wie ik ben. Happy birthday pap, op een bright new year!
