Touch of magic

Als je de afgelopen weken een afspraak met me had, is de kans groot, dat ik mijn engeltjes erbij haalde.

De kaartjes komen uit Schotland, uit een Ruigoord-achtige plek. Er staan dus engeltjes op en woorden als ‘compassion’ of ‘hope’.

Adventure

Oké, nu zijn de niet-holisten onder mijn tweeduizend bloglezers even afgehaakt (prima) en gaan we verder voor de incrowd. Die engeltjes dus. Ik vind het leuk om te bedenken dat er elk jaar eentje op je schouder zit die je zachtjes dingen influistert. Zo fladderde vorig jaar ‘adventure’ om me heen en  daar heb ik me enorm door laten leiden. Ik denk zelfs dat ik niet naar Colombia was gegaan als dat engeltje me niet het laatste duwtje had gegeven.
‘Wil je een engeltje trekken?’ vraag ik nu al weken. Niemand zegt nee, maar je hoeft er dan ook verder niks mee. Ik schrijf wel op wat je trekt en het biedt stof voor mooie gesprekken. Bij een aantal  mensen gaf het getrokken engeltje instant relief of inzicht, maar soms kan je er niet zoveel mee. Sommige engeltjes zijn ook gewoon een beetje zeikerig of saai. Al is er natuurlijk, zoals dat nou eenmaal is bij engelen, heus wel een touch of magic mee gemoeid.
Na zoveel diepe gesprekken trok ik zelf mijn engeltje voor 2024 op Oudejaarsdag. Forgiveness, stond er. Tsja.

‘Oké dan,’ zei ik tegen het engeltje. ‘Kom maar een jaartje met me mee vliegen.’ Ik voelde me meteen al milder en zachter worden – kan je nagaan hoe verlicht ik tegen december zal zijn.

Foto vorige maand gemaakt in Medellin