Ik denk nog wel eens terug aan de tijd dat ik bijna beroemd was.
Ik schreef meerdere boeken per jaar, voor de basisschool. Daardoor reisde ik door het hele land van school naar bibliotheek. De royalties en de bibliotheekgelden liepen in de duizenden euro’s. Ik schreef columns op interessante plekken en werd zelf ook regelmatig geïnterviewd.
Verschenen in 1 zoekopdracht
Nu lees ik op LinkedIn: U bent deze week verschenen in 1 zoekopdracht. En, hoewel ze nog steeds in de bibliotheek zijn, kan ik niet meer leven van de opbrengsten van al die boeken van vroeger. In zijn algemeenheid ben ik een stuk onzichtbaarder geworden.
Dat komt: in de tijd dat ik vroeger vier boeken schreef, schrijf ik er nu één. En de boeken die ik nu schrijf zijn voor oudere kinderen, en die kinderen lezen veel minder.
Mijn boeken gaan nu meer de diepte in en zijn dikker, dus zijn ze ook moeilijker om te schrijven. En spannender. Ik ben er dagelijks mee bezig, elk verhaal een stiekeme minnaar waar je steeds aan denkt op onverwachte momenten.
Dus ja, als ik de jaaropgaven van het schrijven langs zie komen of oude herinneringen zie op social media, dan droom ik soms heus nog wel even over de tijd toen ik zo lekker in de spotlights stond. Zonder rimpels ook nog.
En dan schrijf ik gewoon weer verder.
Hé jij daar op LinkedIn, wat fijn dat je me hebt gezocht! Gezocht en gevonden.
