J en ik fietsen met onze roestige barrels de parkeerplaats op van het chique Okura Hotel.
Het was mijn verjaardagscadeau aan de man die is geboren en getogen in de Amsterdamse Pijp, maar (bijna) nooit in het Okura is geweest: het hotel dat als een enorm landmark verrijst tussen onze oude huisjes. J herinnert zich zelfs nog dat het gebouwd werd, maar die is dan ook echt oud.
Witte aardbeien
Het Okura dus. Van de drie restaurants was het Michelinding me echt te gortig, maar ik boekte voor tepanyaki. En toen kon ik er in een arrangement ineens voor een schijntje (nou ja) een overnachting bij boeken. Ik zat me al maanden te verheugen. In stilte want het was een verrassing. Is it a special occasion? Yes, a birthday present for my fiancé.
Tip: als je je ooit in het Okura bent, zeg dan dat je jarig bent. Vanaf het moment dat we binnenkwamen, bleven de mensen J maar feliciteren. Op de kamer stond champagne klaar met een persoonlijke brief en toen we later terugkwamen stond daar ineens een prachtig taartje met witte (huh?) aardbeien. In het restaurant kwam, heel subtiel, een extra toetje en de volgende dag bij het ontbijt nog meer felicitaties en een schaal huisgemaakte bonbons, met happy birthday erop gespoten. Dat restaurant was dus ook amazing, met een kok die zo toegewijd alles aan het bereiden was voor ons dat het J zelfs ontroerde.
J had vet veel spierpijn van zijn nog steeds gaande verhuizing, dus hoe fijn waren ook het zwembad, de sauna en de massagestoel.
Maar het gaafst was de kamer: de hoek op verdieping 18 met het mooiste uitzicht ooit over de stad, we bleven maar kijken, dag en nacht. O Amsterdam!
En toen, na 20 uur, zoefden we naar omlaag en doken er weer in. Onze huizen, onze levens.
