Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid. Dat was de overheidscampagne die er toen ik studeerde werd ingeramd.
Iets over dat je als vrouw niet afhankelijk moest worden van een mannelijke kostwinner.
Rebels
Wij waren thuis lekker links dus de boodschap kwam niet uit de lucht vallen. Rode tulpen op 1 mei, de dag van de arbeid. Mijn moeder werkte ook – al zie ik nu dat het wel degelijk een traditioneel gezin was, met alle zorgtaken bij haar.
Dus toen mijn tweede kind geboren werd voelde het rebels om qua inkomen een stap terug te doen. Ik zag vriendinnen bijna onderdoor gaan aan dat ‘slimme meid’ gedoe terwijl het gesprek over zorgtaken niet echt werd gevoerd. Dat zou mij niet overkomen.
Spijt heb ik van (bijna) niets, maar nu doe ik het anders – in tegenstelling tot mijn moeder bij wie na haar scheiding qua geld alles langzaam maar zeker instortte. Op dit moment sta ik financieel 100% op mijn eigen hoefjes en die bevrediging is groot. Zelfs belasting betalen vind ik leuk: kijk mij nou eens bijdragen aan de samenleving. Misschien is ‘gelukkig’ een beter woord dan ‘slim’. Hoewel je er ook slim voor moet zijn, ik doe enorm mijn best om mijn financiën op orde te hebben, met mijn chaoshoofd.
When you thought you were out they pull you back in. Een fout van mij (in het jaar dat mijn moeder overleed en dat er sowieso veel chaos was), een dubbele fout van mijn toenmalige boekhouder en ook gewoon pech… ik kreeg vorige week een naheffing die letterlijk al mijn spaargeld (en meer) opslokte.
Leergeld betalen: door schade wijs worden. En gelukkig niet failliet. Bittere pil slikken en door.
Kijk mama, still standing!
