Mireille en ik gingen op excursie: naar de Nederlandse boekenberg. We voelden ons al heel gauw Sjakie.
Vanuit het Centraal Boekhuis worden jaarlijks iets van 90 miljoen boeken geleverd aan boekwinkels, bibliotheken, virtuele boekwinkels zoals Bol en aan particulieren, ik hoop dat ik dat aantal goed heb onthouden want het begon me onmiddellijk te duizelen. Er worden daarvandaan ook ebooks geleverd aan Storytel enzovoort – wat ik nog moeilijker voor te stellen vond, want: waar zijn die boeken dan, ergens in de lucht erboven?
Veel kinderboeken
Wat ik in ieder geval snapte; er liggen daar 155.000 titels op voorraad. En daar mochten we naar kijken. Met onze stalen schoenen liepen wij en nog wat schrijvers door door de enorme, eindeloze fabriek heen en vanaf het moment dat Mireille ‘Willy Wonka’ mompelde, was dat ook zo. De boeken huppelden over lopende banden, vlogen omhoog in tienduizenden kratten, gingen in dozen en er weer uit in andere dozen, robots zoefden heen en weer en draaiden overuren. Oempa Loempa’s waren er ook, die zag je overal behendig met boeken in de weer, en zitten in kleine machientjes. Geweldige mensen die allemaal zorgen dat onze verhalen ook echt bij de lezers komen, ik wilde ze eigenlijk allemaal een hand gaan geven.
Veel kinderboeken zag ik, op reis door die fabriek. Mireille en ik waren natuurlijk steeds aan het gluren of we ergens onze eigen boeken tegen zouden komen. Ze moesten er zijn. Dit is het huis waar onze boeken wonen – en wat voor een huis.
Wel een lawaaiig huis trouwens zoals dat is bij fabrieken; toen we na uren weer buiten stonden na meer dan tienduizend stappen, moesten we nodig ergens rustig even bijkomen, bij voorkeur met een boek.
