Morgen. Dan is de winterzonnewende, de langste nacht.
Daarna gaan de dagen weer lengen. En dat hebben we nodig, dit jaar misschien wel meer dan ooit.
Extra entertainment
Op de Albert Cuijpmarkt houden ze de moed erin met “gezellige kramen, extra entertainment, muziek en surprise-acts”. Een dapper met zijn bel rammelende kerstman sjokt er door de regen. Hij is oud, rimpelig.
‘Ik doe altijd op die dagen mijn gordijnen voor en achter dicht en kruip onder de dekens met mijn drie katten,’ zegt mijn Pilatesleraar. Hij is ’een Arabier die niks met kerstmis heeft’, toen hij tien jaar bij de sportschool was gaven ze hem onnadenkend een boeddha cadeau.
Zoals mijn moeder ooit toen ze in Parijs woonde haar vaste clochard had die ze elke dag een stokbroodje overhandigde (ook al had ze zelf amper iets te besteden), heb ik nu de vaste doler bij de Albert Heijn. Ik geef hem steeds geld voor een slaapplaats bij de opvang, vroeger was dat gratis maar de gemeente moet nu kennelijk een eigen bijdrage vragen.
Grimmig. Dat is het woord dat steeds bij me opkomt. ‘Heb jij al een noodpakket?’ Die vraag is me al meerdere keren gesteld. Het antwoord is nee. Ik ben meer van We cross that bridge when we get there.
Maar dat het weer wat lichter moet gaan worden, op heel veel manieren, dat lijkt me wel noodzakelijk.
