Morgen! Dan vieren we feest.
Dan gaat de geweldige Eline van het minstens zo geweldige Boekwijzer (google maar) me interviewen en gaan we mijn nieuwe boek dopen.
Focaccia
Ik ga nog focaccia bakken en wijn kopen en er is ook iets met een piano en een optreden. Het wordt druk bij Boekhandel Linnaeus op de Middenweg.
Ondertussen is het boek al zonder op mij te wachten zijn/haar vleugels aan het uitslaan. Boekwinkels melden dat ze het hebben, er is zelfs al een recensie of wat. Eigentijds hoor ik, meeslepend, mensen vinden het mooi. Dat eerste zet meestal de toon.
Enthousiast geworden doe ik iets wat je nooit moet doen: je eigen boek googelen. En hup, een lullige drie van de vijf sterren op Hebban zonder enig commentaar – hoezo heeft iemand daar dit boek nu al?
Dat mensen mijn schatje gaan beoordelen, er van alles van gaan vinden, dat ik me terug moet trekken, een harnas aan, afstand nemen van wat twee jaar lang alleen van mij was. Al die dingen.
Kijk, hier zijn Eline en ik aan het toosten met een stiekem exemplaar van het nog maagdelijke boek.
Ergens tussen voltooiing en verwachting in.
Wie publiceert moet de ballen hebben om recensies en reacties te ontvangen, zei een journaliste van de Volkskrant een keer. Dus daar gaan we. Waar ben je. Zo heet het boek. De betere boekwinkel zou het moeten hebben.
(En anders: vrijdag 1700 uur, Boekhandel Linnaeus).
