Ik lag klaarwakker, het was nog heel vroeg op de dag na de presentatie. En ik realiseerde me dat ik een fijn en handig talent heb.
Nee, dit gaat niet over schrijftalent.
Ritueel
Het boek was af en het verdiende een mooie schop de wereld in. Iets met een ritueel, met proosten en lieve mensen als goede feeën eromheen. ‘Hoe zal ik dit nu eens gaan aanpakken? En waar?’ hoorde je mij de afgelopen weken mompelen. Soms kan een boekpresentatie een beetje underwhelming zijn.
Eline! Dat was de eerste brainwave. Zo’n goede interviewer. Vervolgens ging ik overleggen met de vertegenwoordigster van de uitgeverij die alle boekwinkels kent. Waar paste het? En ik bedacht dat een boek voor jongeren veel jonge mensen nodig heeft. Zo kwam ik bij de zestienjarige singer/songwriter Lou. En besloot ik het eerste exemplaar door te geven aan een van mijn grootste fans, Lotte. Die ik dat natuurlijk ook netjes moest vragen (ze ging meteen een speech voorbereiden – zie de foto hieronder).
Bij mij gaat alles vaak over eten, dus ik visualiseerde ook goede wijnen, zelfgebakken focaccia. Een fancy uitnodiging. En toen moest ik dat allemaal ook daadwerkelijk gaan doen.
En het werd precies hoe ik het had gedroomd.
Dus dat: het talent om het leven vorm te geven.
‘Blijf erbij,’ zei iemand op de dag zelf tegen mij. Die kende me heel goed, want toen fladderde ik alweer bijna weg van pure opwinding.
