Ze wilde een moederdochterdagje. En ze is hyper.
Er was een hospie en nu heeft ze dus gewoon keihard een huis. In de Bijlmer, handig bij Science Park waar ze studeert. Ze was natuurlijk al drie jaar onder mijn vleugels vandaan, en nu komt ze eigenlijk weer dichter in mijn buurt. Waar ik bij ben tekent ze het contract, het ziet er allemaal geweldig uit.
IJsbad
Voor de verhuizing losbarst heb ik vandaag bijna tien uur van haar tijd en dat is heerlijk. We wandelen door onze oude straat en ze gaat mee naar mijn sportschool, waar zij in het ijsbad durft. Het is tof om haar even binnen mijn wereld te halen. Alsof je een puzzel helemaal legt in plaats van alle losse stukjes. Later neem ik haar mee naar het Concertgebouw en het lijkt wel of zangeres Meau speciaal voor haar zingt, ze zijn ook bijna even oud. Zo stoer, je eigen repertoire en dan met een heel orkest. Extra leuk: de dirigent is ook een vrouw, amper dertig jaar oud.
‘Fluit op je vingers mam,’ instrueert de dochter want dat kan ik heel goed.
Er komt een zielig geluidje uit. ‘Het doet een beetje pijn,’ zeg ik.
Eigenlijk doet mijn hele gezicht pijn, al dagen. Dat komt door een kuurtje tegen nogal wat zonneschade (lees: ongevaarlijke huidkanker).
Ze legt even haar hand op mijn arm en dan fluit ik toch, dwars door de pijn heen. Hard, zoals ik dat zo goed kan.
Fietfieuw voor alle stoere jonge vrouwen!
