Tsja die Lentekriebels. Als de bloesem aan de bomen komt, weet je altijd: ze komen er weer aan. Hallo broeierige sfeer op scholen.
Integere seksuele voorlichting. In de tijd dat ik nog veel op basisscholen kwam was het altijd een issue. Vraag maar aan de leraren. Kort samengevat: hoe harder het er nodig was, hoe meer weerstand.
Verketterd
Die weerstand groeit alleen maar. En breidt zich uit naar schrijvers van kinderboeken die ook schrijven over ‘enge’ onderwerpen zoals gender issues.
Kinderboekenschrijvers zijn net grotemensenschrijvers. Ze spiegelen de maatschappij en zijn juist niet bang om de grenzen te onderzoeken. Maar als het kinderen betreft gaan er ineens allerlei moralisten bovenop zitten.
Ikzelf ben ook wel eens verketterd. Mijn boeken werden door een extreemchristelijke organisatie in een perscampagne ‘het kwaad’ genoemd. Omdat ik schreef over seks, of over kinderen die bepaalde grenzen overschreden. Dit was allemaal nog net niet in een tijd dat het online zo groot kon worden en zoveel trollen je kwamen killen. Aan de andere kant kwam er ook niet echt iemand voor je op, hoogstens een journalist die geil was op een relletje en je voor de leeuwen gooide. Zo heb ik wel eens serieus op de radio een discussie proberen te voeren met zo’n dogmaticus, zonder enige context of leiding. Totaal zinloos natuurlijk. Beter dus maar gewoon wachten tot het overwaaide. En ondertussen had het toch negatieve consequenties voor de verkoop van je boek en je boekingen op scholen.
Dat is gelukkig wel veranderd. Ik ben trots en blij dat, nu er weer zoiets aan de hand is, er een lekkere grote vuist gemaakt wordt door CPNB, GAU, Auteursbond, PEN, de Auteursbond, Schrijverscentrale en de Schoolschrijver in verklaringen en campagnes. Dat er zelfs rechtszaken aangespannen worden.
De tijden worden grimmiger, maar het verzet wordt sterker. Zoiets.
