Soms krijgt er eentje vleugels, een ander kukelt boem uit het nest naar beneden.
Sorry voor de boeken-zijn-net-kinderen metafoor, maar zo kan het voelen.
Paragliden
Ik kreeg de royalty-afrekening van 2024 en zag tot mijn grote geluk dat Jona in het tweede jaar nog steeds vloog. Als Ebook, luisterboek, in schoolmethodes – maar zeker ook door mensen die het kopen. Het krikte mijn hele afrekening lekker op. Hup, Jona!
Ik ben inmiddels lang genoeg schrijver om te weten dat het lang niet altijd zo gaat. Neem dit liefje: Verboden te vliegen. Kwam vijftien jaar geleden uit en en de uitgever had er hoge verwachtingen van. Een poëtisch kinderboek over een eenzaam meisje, Fay, dat ervan droomt om te vliegen. Ik ben zelfs nog met doodsangst gaan paragliden om te voelen hoe dat echt was: vliegen. en toen het af was maakte ik met professionals (op mijn kosten) een speciale website alleen voor dit boek, met prijsvragen en alles.
De illustrator Mark Janssen werd gevraagd voor de omslag – en die was zo mooi dat het zelfs op de voorkant van de uitgeversbrochure kwam. Hup. Fay, dacht ik, als iemand het kan, ben jij het.
En pats! Dood op de grond. Er gebeurde idioot weinig met dit lieve boek, niemand leek het op te merken (shout out wel naar Jaap Friso die het ongeveer als enige wel zag: https://www.jaapleest.nl/bij-haar-schouder-klikte-iets/)
In de jaren daarna werd Mark Janssen heel beroemd en toen ik hem laatst tegenkwam vroeg ik hem verlegen of hij de tekening misschien nog ergens in een la had liggen; dan wilde ik hem wel inlijsten en ophangen. Als een soort postuum eerbetoon aan Fay.
En kijk nou eens wat er van de week ineens bij de post zat!
