Ik ben zeker tien jaar 30 jaar oud geweest. En zeker twintig jaar was ik 8, deels tegelijkertijd met 30.
Tijd is niet lineair, dat is het. Soms duurt een uur een minuut en soms duurt een minuut twee jaar, zo is het toch? Mijn trouwdag duurde zelfs tien jaar, en tegelijk 1 minuut. Zo kun je dus ook jaren 30 blijven.
Slipping away
Heel lang voelde ik de onsterfelijkheid van de jeugd, dat is wel voorbij. Dat onaantastbare, die eindeloze ruimte voor je. ‘Ik ga nog zo ontzettend veel grote reizen maken.’ ‘Ik ga ooit nog wel in een grachtenpandje wonen.’ Nu denk ik af en toe: hm, ik vraag me af of ik ooit nog in Amerika kom. Of: dat pandje gaat me dus niet meer lukken in dit leven. En meteen daarop: laat ik vooral enorm genieten van dat ik wel elke dag over de mooie grachten fiets en van dat ik soms werk in een grachtenpand. Daarom is ouder worden ook prettig: bewuster, je neemt dingen minder for granted.
Komt natuurlijk ook doordat er om mij heen steeds meer mensen ziek worden en zelfs doodgaan. Slipping away. Mede daarom ben ik al twee jaar zo fanatiek aan het sporten, sporten geeft een gevoel van controle. Volkomen nep uiteraard, die controle, maar toch.
Gelukkig blijf ik altijd ook 15, dat gaat maar niet over en dat cultiveer ik ook door het schrijven van serieuze jongerenboeken.
En natuurlijk zegt die 15-jarige af en toe heus wel: hoezo lukt dat grachtenpandje niet meer? Ooit, op een dag…
