‘We staan allebei ook energetisch open en daar voeden we elkaar denk ik wel in.’
Ik had net de eerste lading vaat van het dinsdagdiner weggeruimd, het was laat en ik ging op de bank zitten om dit blog te schrijven.
Toon mij je kerstboom
Als al die kinderen langs zijn geweest, valt de stilte soms iets te hard dus ik had op de achtergrond de tv aan, geluidsbehang, en daar was een of ander datingprogramma met campers. Twee mensen in een camperbed hadden het over intimiteit. ‘Dat energetische is wel mijn basis, mijn ingang op een andere manier. Dat sensuele is meer prio.’
Ik zat daar op de bank met mijn laptop en vroeg me af of ik ook energetisch open stond. Ik dacht het wel. Naast mij stond mijn grote kerstboom, helemaal tot aan het plafond, hysterisch vol met ornamenten, engeltjes, vogeltjes… en kerstballen in de vorm van boeken, boekenkasten, nog meer boeken, zeemeerminnen, lippenstiften, flessen champagne, pennen, schedels, pannen en vissen. Toon mij je kerstboom en ik vertel je wie je bent.
Ik mijmerde over waarom mijn leven niet rustiger werd terwijl ik toch net een manuscript had ingeleverd en de meeste lessen had afgesloten. Dat ik zelfs amper tijd had voor de foute kerstfilms, dat plastic schijngeluk in barre tijden. Gelukkig waren er nu dan de camperliefdes. Praatte ik zelf ook zo moeilijk toen ik nog in een auto woonde? ‘Ik moet dit even laten ontvangen,’ zei iemand. De montage switchte naar een ander stel: ’Ik denk dat we elkaar heel goed ontmoeten in het tantrische en de polariteit.’ De vrouw knikte: ‘En in het energetische.’ En ondertussen reden ze maar door de wereld met hun auto’s.
Het zijn nog steeds de donkerste dagen, op veel manieren, maar daar -in het kastje van de tv- scheen de zon bemoedigend.
Alles is energie.
