Anna van PraagIk had een feestje van een vriendin. Ik had de rijroute uitgezocht naar de stolpboerderij, iets feestelijks aangetrokken. Dat had ik eerlijk gezegd eerder die dag ook al aan op het voetbalveld, ik hou niet zo van omkleden.
(lees verder)
De kinderen uit mijn schrijfworkshop rennen ineens allemaal om de tafels heen. ‘Jongens, nu weer zitten,’ hoor ik mezelf zwakjes roepen. Eigen schuld, had ik ze maar niet eerst moeten paaien met die schaal vol donuts. Sugar is the poor kids coke.
(lees verder)
Ze rennen in hun onesies en op blote voeten door de koude tuin. Klimmen langs twee enge ladders in de hoge en bepaald niet kinderachtige boomhut. Struinen langs de waterkant waar geen pad is. Vallen half in het water, kleren nat, pleisters. En later hebben ze alweer een manier gevonden om zich balancerend op een keukentrapje en met een fikse zwaai de vliering op te hijsen waar ze in het pikdonker een hol maken en daar uiteindelijk ook gaan slapen.
(lees verder)
Mijn moeder heeft zich ineens in haar hoofd gezet dat haar kleindochter in de brugklas van poppen houdt. Ze komt blij aanzetten met drie poppen, van hard plastic. Het enige schattige is dat een van de dames uit haar tehuis voor die poppen kleertjes heeft gebreid, tot en met musjes, sokken, ondergoed aan toe.
(lees verder)
Het fluitenkruid bloeit altijd maar door, dwars door alles heen en altijd opnieuw.
(lees verder)
Meine Schwester ist schön, ich bin praktisch.
Sie ist etwas verrückt, ich bin bei Verstand.
Wir sind eigentlich nicht zwei Personen,
Sondern nur eine einzige.
Wir heißen beide Anna,
Wir haben eine Vergangenheit und eine Zukunft,
Ein Herz und ein Sparkassenbuch,
Und jede tut nur, was für die andre gut ist.
Nicht wahr, Anna?
(lees verder)
Dagen die altijd terugkomen. The last post. Ilco opgeslokt door Bevrijdingspop. De verjaardag van je oudste dochter. (lees verder)
Lees verderHij had haar ooit op de kleuterschool een kusje gegeven onder de glijbaan. Haar nu weer opgezocht via social media. Ze was niks veranderd, hij was het nooit vergeten.
(lees verder)
Dit is best gênant, ik voel me een soort kleuter,’ schrijf ik aan mijn zus en mijn vriendin.
(lees verder)
‘Moesje,’ had ik gezegd, ‘er komt zo’n zeemanskoor, om 5 uur.’
Dus kwam ze om 12 uur al aangescharreld met haar rollator. (lees verder)