Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

‘Mam, je komt er vandaan, ik ga je Praag laten zien,’ zei mijn oudste dochter en ze boekte twee goedkope tickets. (lees verder)

Lees verder

Ik was beland op een boot die voer door de Amsterdamse grachten. Hoe lang was dat geleden.
(lees verder)

Lees verder

Ik ging naar een ‘check in’, ik kreeg een sleutel. Ik voelde me Lewis Carroll’s Alice, nog niet helemaal op het goede formaat, maar ik keek al wel door het sleutelgat.
(lees verder)

Lees verder

Dat je terugkomt in het land der levenden en niet alleen zijn je keukenkastjes verbijsterend goed opgeruimd, ze staan ook nog eens vol met Annavreemde producten. (lees verder)

Lees verder

Ik kan geloof ik niet tegen pijn.
(lees verder)

Lees verder

Ik was het bijna vergeten in alle chaos, maar ik heb dus morgen die operatie.
(lees verder)

Lees verder

Dan ligt er zo’n enorme berg tule op de grond als je ’s ochtends de bruidssuite binnenkomt met het ontbijtje en dat is dan de bruidsjurk. En uit de badkamer komt zo’n meisje – kind nog- en die kijkt… als de mooiste vrouw ter wereld, die geeft bijna licht; de bruidegommen steken er altijd wat slapjes bij af, maar die compenseren het met trots, want die zien ook wat ik zie.
(lees verder)

Lees verder

Dunya, mijn allerliefste jongste, morgen word je dertien. (lees verder)

Lees verder

Alsof je overreden wordt door een vrachtwagen.
(lees verder)

Lees verder

Niemand mag stom doen tegen je kind. En ze mogen haar al helemaal niet slaan.
(lees verder)

Lees verder