Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Ik ging op date, de afgelopen weken.
(lees verder)

Lees verder

Het gaat niet meer verder.
(lees verder)

Lees verder

‘Je hebt de medicijnen voor je moeder niet vantevoren besteld, nu gaat ze decompenseren.’ Het is een onheilspellend begin van een minivakantie. ‘Ik neem de volledige verantwoordelijkheid op me,’ hoor ik mezelf zeggen. (lees verder)

Lees verder

‘Mama, als jij fietst ben je een soort zwalkend nijlpaard.’ (lees verder)

Lees verder

Het foldertje bracht Bloem maanden geleden mee van het station. ‘Ik dacht dat je dit wel wilde hebben.’ Sindsdien hangt het op de koelkast, ik zie het elke dag en ik word er blij van. (lees verder)

Lees verder

Dat je je hele leven lang als je in de spiegel kijkt altijd een klein beetje baalt.
(lees verder)

Lees verder

Complimentjes, soms ben ik er dol op.
(lees verder)

Lees verder

Daar gaat mijn dochter van twaalf door de douane. Zonder mij.
(lees verder)

Lees verder

Gewoon dat die kat er is. Elke ochtend als ik beneden kom.
(lees verder)

Lees verder

Het stormt nogal in mijn hoofd, ik kan alleen maar flarden schrijven.
(lees verder)

Lees verder