Anna van PraagMeine Schwester ist schön, ich bin praktisch.
Sie ist etwas verrückt, ich bin bei Verstand.
Wir sind eigentlich nicht zwei Personen,
Sondern nur eine einzige.
Wir heißen beide Anna,
Wir haben eine Vergangenheit und eine Zukunft,
Ein Herz und ein Sparkassenbuch,
Und jede tut nur, was für die andre gut ist.
Nicht wahr, Anna?
(lees verder)
Dagen die altijd terugkomen. The last post. Ilco opgeslokt door Bevrijdingspop. De verjaardag van je oudste dochter. (lees verder)
Lees verderHij had haar ooit op de kleuterschool een kusje gegeven onder de glijbaan. Haar nu weer opgezocht via social media. Ze was niks veranderd, hij was het nooit vergeten.
(lees verder)
Dit is best gênant, ik voel me een soort kleuter,’ schrijf ik aan mijn zus en mijn vriendin.
(lees verder)
‘Moesje,’ had ik gezegd, ‘er komt zo’n zeemanskoor, om 5 uur.’
Dus kwam ze om 12 uur al aangescharreld met haar rollator. (lees verder)
‘Mama, je bent laatst met Chaia naar moderne dans geweest, ik wil ook met je uit.’
‘Leuk. Waarheen?’
‘Naar Grease in de Rai.’ (lees vrder)
‘Spoedboeking in de suite.’ Als zo’n berichtje binnenkomt gaan er hier meteen allemaal radertjes draaien. (lees verder)
Lees verder‘Er was hier in Ecuador een aardbeving maar wij zaten rustig in de bus.’
(lees verder)
De ratten dansen door de tuin. Van die dikke muskusratten die schattig zijn in een verhaal van Biegel of Kate di Camillio. ‘Kijk, daar! En daar!’ staan de dochters gruwelend voor het raam te wijzen.
(lees verder)
Mijn royalty-afrekening valt in de bus. Ik kijk, kijk nog een keer. In de dertien jaar dat ik nu boeken schrijf is ie nog nooit zo laag geweest.
(lees verder)