Anna van PraagEen jaar geleden gebeurde er niks. Ik zat dag in dag uit op een verre Spaanse berg, staarde sereen naar de olijven, praatte een beetje met me, myself and I en was bang dat ik misschien wel nooit meer een boek zou schrijven. (lees verder)
Lees verderGastvrijheid heb ik geleerd in Syrie (lees verder).
Lees verderVandaag komt er hier een Indiaan logeren. (lees verder)
Lees verderHij heeft de jeugd gehad van een straatvechtertje. Van alle tientallen zwerfkatten in de Spaanse cortijo schopte hij het tot huiskat. Een kat die nooit moeilijk doet, behalve als ie alleen thuis is, dan poept hij alles onder. Maar zolang er mensen in de buurt zijn, is hij de ideale knuffelkat, nieuwsgierig, grappig, dol op muizen. En hij bedelt niet (lees verder)
Lees verderWe komen aan met de taxi in het holst van de nacht. De volgende ochtend willen we om 11 uur ontbijten en daarna door naar Schiphol. Kunnen we onze trouwkleren bij je achterlaten tot we terugkomen?’ (lees verder)
Lees verderIk stond op het overvolle terras, het was avond en ik haalde uit… om de volle beker koffie die ik toevallig in mijn hand had in het gezicht van een man te smijten. (lees verder)
Lees verderOp een gegeven moment was mijn hele huis ingenomen door de herberg.
Lees verderHet lijkt wel herfst. De lampen moeten aan in de ochtend, alles nat van de regen. Inclusief de Bolderburenachtige boomhut die Dunya alvast voor haar verjaardag heeft gekregen. Daar slaapt ze vandaag met een vriendin, hoog boven het IJ. Een stuk of dertig dekens mee, maar op haar eerste schooldag is ze vast snipverkouden. (lees verder)
Lees verderIk heb groot en belangrijk nieuws. (lees verder)
Lees verderEn toen ontplofte alles (lees verder)
Lees verder