Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Ik stond op het overvolle terras, het was avond en ik haalde uit… om de volle beker koffie die ik toevallig in mijn hand had in het gezicht van een man te smijten. (lees verder)

Lees verder

Op een gegeven moment was mijn hele huis ingenomen door de herberg.

Lees verder

Het lijkt wel herfst. De lampen moeten aan in de ochtend, alles nat van de regen. Inclusief de Bolderburenachtige boomhut die Dunya alvast voor haar verjaardag heeft gekregen. Daar slaapt ze vandaag met een vriendin, hoog boven het IJ. Een stuk of dertig dekens mee, maar op haar eerste schooldag is ze vast snipverkouden. (lees verder)

Lees verder

Ik heb groot en belangrijk nieuws. (lees verder)

Lees verder

En toen ontplofte alles (lees verder)

Lees verder

Ik weet nu met welke zin ik alle Nederlanders, vriend en vijand, boos kan maken. (lees verder)

Lees verder

‘Het lukt of het lukt niet. Net als een taart of een feest.’ Wijze woorden van Imme Dros die je door het leven heen kunnen slepen. (lees verder)

Lees verder

Dit is het kostbaarste bezit uit mijn keuken (lees verder)

Lees verder

’Na een jaar reizen verandert er iets wezenlijks in je.’ Dat zei ooit een medereiziger in Afrika. Het deed me denken aan wat mijn vader vroeger tegen mij zei: ‘Als je oud genoeg bent, zul je de schoonheid van de teksten van The Beatles pas echt begrijpen.’ Vol spanning wachtte ik af (lees verder).

Lees verder

Goed, toen had ik dus twee reusachtige koelkasten vol met eten, plus nog drie vrieskisten en overal in mijn keuken kratten vol met groente, kisten sinaasappels, net weer twintig ossenworsten van de slager, vijf verse broden en zat ik met gebutste kokshanden een paar kilo dadels te ontpitten voor sticky toffee cake.. en toen begon het me toch te regenen… (lees verder)

Lees verder