Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

‘Misschien moeten we nóg een bord pal voor ons huis neerzetten?’ stel ik voor. ‘En daar staat dan op: en nu allemaal weg uit onze tuin!’
(lees verder)

Lees verder

NO SEX stond overal met grote letters. Dus dat was een hele geruststelling. (lees verder)

Lees verder

‘Ben ik een Nelson?’ Met die gedachte werd ik vanmorgen wakker. (lees verder)

Lees verder

Omdat je er de allerlekkerste patat kan kopen. Om het getingel van de klokken van de Westertoren en dat Anne Frank dat ook al hoorde. Om die ene lampenwinkel en de herinneringen die plakken aan de Mazzo. Maar vooral om Rietje. (lees verder)

Lees verder

‘Vandaag is de laatste dag van ons zomerterras,’ zei Ilco zondag. (lees verder)

Lees verder

Wat er ook gebeurt, dacht ik, ik ga in ieder geval mijn moeder het eerste exemplaar van het boek geven. (lees verder)

Lees verder

Een jaar geleden gebeurde er niks. Ik zat dag in dag uit op een verre Spaanse berg, staarde sereen naar de olijven, praatte een beetje met me, myself and I en was bang dat ik misschien wel nooit meer een boek zou schrijven. (lees verder)

Lees verder

Gastvrijheid heb ik geleerd in Syrie (lees verder).

Lees verder

Vandaag komt er hier een Indiaan logeren. (lees verder)

Lees verder

Hij heeft de jeugd gehad van een straatvechtertje. Van alle tientallen zwerfkatten in de Spaanse cortijo schopte hij het tot huiskat. Een kat die nooit moeilijk doet, behalve als ie alleen thuis is, dan poept hij alles onder. Maar zolang er mensen in de buurt zijn, is hij de ideale knuffelkat, nieuwsgierig, grappig, dol op muizen. En hij bedelt niet (lees verder)

Lees verder