Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

‘Ik ben nog helemaal niet onafhankelijk,’ verzuchtte de dochter laatst. Vandaag wordt ze 26.

Lees verder

Spannend. Erotisch. Grappig. Als een boek van mij met kracht zo zou worden gepromoot, zou iedereen torenhoge verwachtingen hebben.

Lees verder

Het gaat goed met het loslaten.

Lees verder

‘Ik zag ineens dat op de bol van de amaryllis in mijn vensterbank de Nachtwacht staat afgebeeld,’ zei ik. J keek me glazig aan en ik dacht o jee, nu ben ik dus zo’n oud vrouwtje dat overal Vage Dingen ziet.

Lees verder

Ik lag klaarwakker, het was nog heel vroeg op de dag na de presentatie. En ik realiseerde me dat ik een fijn en handig talent heb.

Lees verder

Morgen! Dan vieren we feest.

Lees verder

Een kind ineens in het ziekenhuis, altijd je ergste nachtmerrie.

Lees verder

‘Als je iets beter had gekeken, dan had je eerst Theodor Holman voorbij zien komen en meteen daarna Youp van t Hek. En vervolgens had je een vrouw op een rare manier van haar fiets zien vallen, pal tegen een man op de stoep waarna die als het ware de kroeg ernaast in werd gekatapulteerd. Dat zag er zo gek uit dat een paar meisjes die net voorbijkwamen de slappe lach kregen. ’

Lees verder

Ik wilde de kerstboom niet het raam uitgooien en alle engeltjes weer in hun dozen stoppen, daar deed ik nogal dramatisch over. Kil en meedogenloos januari.
Maar nu is het eigenlijk heerlijk rustig en ruim in mijn huis.

Lees verder

Ze wilde een moederdochterdagje. En ze is hyper.

Lees verder