Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Er waren dit jaar best wel wat dagen dat ik gewoon maar een beetje huilde. Of ik zat thuis en er gebeurde niets. Maar echt niets. (les verder)

Lees verder

‘Maar kan jij dat wel, mam? Snap jij dat soort dingen?’ (lees verder)

Lees verder

‘Waarom sla je me Dunya?’ (lees verder)

Lees verder

In een stil moment van de nacht krijg ik bezoek bij de kerstboom. (lees verder)

Lees verder

We gingen mijn beste vriendin ontvoeren afgelopen weekend. In januari gaat ze trouwen. (lees verder)

Lees verder

Vijftig kinderboekenschrijvers bij elkaar, dat zie je niet zo vaak. (lees verder)

Lees verder

Het was een ijskoude decemberdag, overal sneeuw en ijs – en ik was het gelukkigste meisje van de wereld. (lees verder)

Lees verder

‘Ik bedankte Allah en begroef daarna mijn gezicht tussen Eveliens benen terwijl ik Kyra zachtjes vingerde.’ (lees verder)

Lees verder

‘Trut,’ schreeuwde ik tegen de vrouw die plotseling afsloeg zonder haar hand uit te steken waardoor ik zelf uit de bocht vloog. (lees verder)

Lees verder

We waren een interessante extended family, bestaande uit 5 moeders, 2 vaders, een oma (die dus ook moeder was) en een roedel kinderen. (lees verder)

Lees verder