Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Dan ben je denk ik pas echt Verlicht. Als je kunt wandelen in je eentje. (lees verder)

Lees verder

Ik zag afgelopen week een Idfa documentaire die ik maar 5 minuten volhield. Toen kon ik niet meer verder kijken. (lees verder)

Lees verder

Boterzacht. Dat had buienradar voorspeld. Ik staarde er een tijdje naar: kan het weer boterzacht zijn? Is dat niet een ander soort zacht? (lees verder)

Lees verder

Er zijn vloggers die een auto krijgen van hun sponsors, of youtubers met de rest van hun leven gratis make up in ruil voor een paar keer online opmaken. (lees verder)

Lees verder

Kijk: ik sta op de grens van Frankrijk en Spanje. Links zie je drie militairen, die staan daar voor het geval er dingen uit de hand lopen in Catalonië. (lees verder)

Lees verder

Ik heb geen winterjas. Daar deed ik jaren niet moeilijk over. (lees verder)

Lees verder

‘Dingen waar je blij van wordt,’ zei de reclamestem op tv.
‘En, Dunya, wat is dat voor jou?’
‘Mijn telefoon.’ (lees verder)

Lees verder

In de hal van de Flesseman zit een donkere opa in een rolstoel. Hij zingt op luide toon Braziliaanse zeemansliedjes, de hele dag door. (lees verder)

Lees verder

Ik las een keertje een overlijdensbericht in de krant. Daarin stond: ‘We hebben zo ontzettend van je genoten.’ Dat zinnetje werd in mijn ziel gegrift. (lees verder)

Lees verder

‘Dit gele doekje van jou,’ zei J een tijdje geleden vriendelijk, ‘dat raak ik dus niet meer aan.’ (lees verder)

Lees verder