Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Waar de grenzen water zijn. En als de nacht valt teruggebracht worden tot waar het bos begint dat ons omringt. (lees verder)

Lees verder

Het begon met 1 persoon. Dunya die zo graag eens wat langer in de bossen van Texel wilde zijn. (lees verder)

Lees verder

We hebben een goed jaar achter de rug, toch, lieve dochter? (lees verder)

Lees verder

San Sebastian moet de grand final van de vakantie worden. (lees verder)

Lees verder

‘Ach,’ zegt J. ‘Daar lag een dood egeltje op de weg.’
Ik zie het in de achteruitkijkspiegel. We zijn bijna bij ons huisje in de bergen, het wordt al donker en ook een beetje koud. (lees verder)

Lees verder

‘Ik ga snel even buiten zitten nu er zon is.’
‘Ja, gezellig aan de snelweg,’ zegt J. stoïcijns. ‘Ik pak alvast de wijn.’ (lees verder)

Lees verder

Bilbao is een hele toffe stad. Ook in de regen. (lees verder)

Lees verder

Ik was een beetje reismoe. Maar twee jaar zonder echte vakantie en wel doorwerken is  het andere uiterste. (lees verder)

Lees verder

Ze komt even binnenvallen voor een koffie en we hebben grappig genoeg precies dezelfde kleren aan. (lees verder)

Lees verder

Ik heb een nieuwe guilty pleasure, het is een tv-serie, een docudrama. (lees verder)

Lees verder