Categorie: Verhalen van een Amsterdams leven

Martje Harmanna Hoff werd op 1 juni 1911 geboren in Amsterdam. (lees verder)

Lees verder

Ik zou kunnen schrijven over de opening van Cinema Erotica vandaag. Over hoe de afgelopen maanden woorden als ‘erotiek’ ‘sexy’ ‘opwindend’ ‘porno’ en ‘orgasme’ makkelijk jargon voor me zijn geworden. Maar wat ik eigenlijk spannender vind heeft te maken met J (lees verder)

Lees verder

Wadden en duinen en schorren. Meeuwen, koekoek, grutto’s. Wind en water. (lees verder)

Lees verder

‘Ik denk de hele tijd dat ik vandaag heimwee heb naar Amsterdam. Maar ik vermoed dat ik gewoon heimwee heb naar 1995.’ (lees verder)

Lees verder

Het is met knellende armpjes om je middel. Iets dat oplicht als je voorbij loopt, met oogcontact dwars door alles heen, en met vertrouwen – ook al slaat dat eigenlijk nergens op. (lees verder)

Lees verder

Er zitten nogal veel mensen in Cannes dezer dagen. Dat krijg je als je in de filmwereld werkt. Er zit ook een ex in Mexico. En in Amsterdam regent het terwijl ik dit schrijf.
Maar dat is helemaal niet erg! (lees verder)

Lees verder

Tien jaar geleden. In het blog schreef ik: ‘Je wereld is een toverbal. Je slaapt dan weer in de daktent, dan weer op een matrasje op de grond. Je drinkt het liefst rode limonade en je eet, net als de Afrikanen, bij voorkeur met je handen.’ Op de foto zie je haar onverschrokken de wijde wereld in fietsen. (lees verder)

Lees verder

Het was heel donker. Op de grond lagen kinderen in de leeftijd van mijn oudste dochter te kijken naar grote filmschermen met kussende mensen erop, sommigen van die mensen geheel ontkleed. Verderop was een setje geil tegen elkaar op aan het dansen, voyeuristisch gedressed als een peepshow. Ik liep door donkere gangen, overal deejays, en ik voelde mezelf jong en gevaarlijk. Dat krijg je als je voor je werk te maken hebt met een hippe jonge kunstscene. (lees verder)

Lees verder

‘Je verwent haar,’ moppert haar oudere zus. Maar ik herinner me nog heel goed dat mijn moeder dat ook bij mij deed. Dat ik bijna nooit hoefde af te wassen, dat ze achter mijn rug zo’n beetje mijn kamer opruimde, dat ze heel vaak mijn lievelingseten kookte. (lees verder)

Lees verder

Toen ik kwam studeren in Amsterdam heb ik het nog even volgehouden: geen fiets kopen van een junk. Maar na de vijfde gestolen fiets was mijn moraal gesmolten, zo snel gaat dat dus. (lees verder)

Lees verder