Anna van PraagAls ik hier in Spanje op de patio ga staan en heel hard schreeuw dan horen onze naaste buren het. Dat komt door het dal tussen ons in. Maar als ik er heen moet lopen ben ik wel een tijdje bezig, berg af en berg op. (lees verder)
Lees verderIk wilde altijd al schrijfster worden. Ik wilde moeder worden. Reizen wilde ik ook, zoveel mogelijk meemaken, misschien wilde ik een tijdje ook nog wel beroemd worden, onsterfelijk en onweerstaanbaar. Maar herbergierster??? (lees verder)
Lees verderWanneer heb je voor het laatst gezongen?
Wanneer heb je voor het laatst voor iemand gezongen? (lees verder)
Terug in Spanje, waar alles nog rood en hartstochtelijk nagloeit van Valentijnsdag. Zelfs die kleine Dunya heeft een Valentijnscadeau gehad van een aanbidder: een tasje met fijne meisjesdingetjes en een kaart erbij die mij zelfs doet blozen. (lees verder).
Lees verderIk voelde me Max op weg naar zijn Maximonsters, in plaats van met een bed zeilde ik weg met een vliegtuig (lees verder)
Lees verder‘Mam, doe even mee aan de moderniteit.‘ (lees verder)
Lees verderJe moet erop plassen, staat overal. Ochtendurine helpt. Goed te doen als je een man bent, lijkt me, maar eh… (lees verder)
Lees verderIk reed in volle vaart door de bergen en ineens wist ik niet meer waar de rem zat. (lees verder)
Lees verder‘Wat dit jurkje allemaal heeft meegemaakt….’ Ben ik de enige die zo denkt?
(lees verder)
Ha die Chaia, dochter van alweer zestien, je wilt nog steeds een blog voor je verjaardag, geloof ik. Komt ie. (lees verder)
Lees verder