Categorie: Verhalen van de berg

We waren twee dagen aan de Costa del Sol waar het al volop zomer is en de middellandse zee prettig lauw.
Hier alvast de laatste tips en trends, voor wie het retourtje Torremolinos al in zijn mailbox heeft zitten.
(lees verder)

Lees verder

‘Mam, als je doodgaat draaien we Seasons in the sun en zetten we de hele tekst van Remember me with smiles and laughter op je graf.’
En dat alleen maar omdat ik heb gezegd dat ik Remember me in al zijn schaamteloze drama misschien wel de mooiste Kleine Huis-aflevering vind…
Nee, ik ga het niet hebben over wansmaak. Vandaag het antwoord op een vraag die ik in mijn mailbox vind: ‘Beste mevrouw Anna van Praag, ik doe mijn boekverslag over Het Heksenhotel en nu moet ik voor het hoofdstuk ‘wie is de schrijver’ zeggen wat uw lievelingsfilm of tv-serie is en waarom.’
(lees verder)

Lees verder

Als ik dit niet opschrijf kan ik echt niet gaan slapen. Dit is echt zo eng!
Heb ik net Dexter zitten kijken – alleen. Is ook al niet fijn. Doe ik toch een beetje zenuwachtig alle lichten uit… zie ik een soort slang.
(lees verder)

Lees verder

Ik ben alleen thuis met Dunya en heb deze middag al honderd keer ingevuld: van schrijven tot zonnen, tot die stapel kapotte kinderkleren repareren (mensen die mij kennen gaan nu heel hard lachen) en nou eens eindelijk die sociale verzekeringsbank-uitschrijving regelen (nog meer gelach).
Maar dan staat ineens mijn zevenjarige dochter voor me. ‘Mama mag ik een filmpje kijken?’
‘Nu? Nee, het is veel te mooi weer.’
‘Wil jij dan met mij spelen?’
En in een moment van… nou ja laten we het liefde noemen… zeg ik: ‘Weet je wat: ik ben je playdate vanmiddag, en jij mag kiezen wat we gaan doen.’
(lees verder)

Lees verder

Kan een mens van de radar verdwijnen? Wij waren in Afrika een tijdje (per ongeluk) uitgeschreven, toen bestonden we dus even niet. Maar voor wie wat moeite deed (zoals de strenge ambtenaren van de schoolinspectie), waren mijn weblog en dus waar we waren zo op internet te vinden.
Je zou denken dat iedereen wel op een of andere manier te linken of te googlen is. Maar nee dus, ik ben best veel mensen van vroeger helemaal kwijt.
(lees verder)

Lees verder

Mijn moeder aan de telefoon. ‘De laatste dag vandaag he?’
Ik heb geen idee waar ze het over heeft.
‘Ik vind het toch zo spannend,’ gaat ze verder, ‘je houdt me wel op de hoogte toch?’
Er begint me iets te dagen. ‘Je bedoelt…’
‘Aan mij zal het niet liggen,’ zegt ze tevreden, ‘ik heb mijn uiterste best gedaan, heel Nederland weet het. Niemand kan er meer omheen: jij wordt het!
(lees verder)

Lees verder

Wat deed ik deze zondag? In een lange processie door de olijfvelden lopen, omringd door oude vrouwtjes in flamencojurken en begeleid door valse trompetten en dwarsfluiten.
En wat had dat met Ajax te maken?
(lees verder)

Lees verder

Aan de grote tafel op de patio eten we verse patatjes in de warme namiddagzon. Het enige dat je hoort zijn tsjilpende vogeltjes en een koekoek verderop in de olijfbomen. Om ons heen spelen de wilde katjes. De rozen bloeien wulps, naast Ilco’s Afrikaanse planten met hun oranje puntbloemen die op papegaaien lijken. Er wappert een wit wasje.
Dit zijn dus van die teksten die ik niet zo vaak hier opschrijf omdat andermans idylle zelden boeiend is (toch, Ilco?). Ook niet voor jezelf; ik kan soms letterlijk misselijk worden van teveel romantiek.
Maar gelukkig hebben we Dunya.
(lees verder)

Lees verder

Ik verzamel mooie en een beetje moeilijke woorden. Niet perse om ze te gebruiken (in kinderboeken kom je daar niet zo ver mee) maar gewoon voor de heb.
(lees verder)

Lees verder

Drie meisjes van veertien – wat zijn ze mooi en leuk!

Lees verder