Anna van Praag

I love the nightlife van Alicia Bridges zong maar steeds door mijn hoofd en dat maakte de nacht toch nog draaglijk.

Toen mijn moeder nog leefde, zei ze altijd als er een jong mens erg ziek werd: ‘Waarom nemen ze mij nou niet? Zo’n oud lijf, zo’n vervuld leven…’

Op een van mijn onnavolgbare lijstjes (voor boodschappen, afspraken, planning) staat het losse woord ‘altijd’. Geen idee waarom of wat ik bedoelde, maar het lijkt mij aan iets belangrijks te willen herinneren: ALTIJD.

Dit is zo niet sexy om te schrijven, maar ik word altijd zo vrolijk van …

Ik denk dat dit de eerste keer in twintig jaar is dat niemand mij heeft geboekt voor de Kinderboekenweek. Geen school, geen bibliotheek.

Alles viel samen en alles viel stil.

Het begint hier wel steeds meer op Eat Pray Love te lijken.

En toen zat ik ineens in Napels.

En pats daar valt weer een flesje worcestersaus op de grond.

Weer over de rode loper, deze keer bij het Nederlands Filmfestival in Utrecht.