Anna van Praag

Mijn eigen dokter Rossi gaat met pensioen. Vandaag doen we een rituele laatste sessie.

Het tegenovergestelde van depressie is niet hoop, las ik laatst. Maar expressie.

‘Anna wat vind jij van de toestanden met de supporters?’ Dat vroeg Karlijn, een van de kinderen op mijn dinsdagdiner. ‘O lieverd,’ zei ik, ‘daar wil ik het eigenlijk liever niet over hebben. Ik heb er echt buikpijn van.’

Mijn moeder werd 89 jaar en dat vierden we drie dagen lang.

Mijn grootvader promoveerde na de Tweede Wereldoorlog op de dichteres Henriette Roland Holst.

Naar huis fietsen door de waterkoude nacht in Amsterdam.

In tegenstelling tot heel veel mensen houd ik niet van in je eentje wandelen.

De dochter had Dubai chocolade meegenomen uit Istanbul. Een kleine reep, die we deelden met zijn achten. Ik had de stukjes op een gouden schaaltje gelegd.

Het was het zesde jaar dat ik naar de Halloween Horror Show ging, ik verheugde me op een knusse avond.

Er was een vriendin van wie de auto in de fik vloog, zomaar op de snelweg.