Anna van Praag

Er is een liedje waar ik al jaren naar op zoek ben.

‘Bent u, Anna van Praag?’

Het regent heel hard en de brug is kapot.

Morgen – toevallig op de sterfdag van mijn moeder – komt de jongste dochter terug van haar maandenlange reis door Latijns Amerika.

J belde me op: ‘Ik heb een kaartje voor je bemachtigd. Je moet het een keer meemaken.’

‘Het is het laatste concert dat ik zing,’ zegt mijn vader. Zo heeft hij dat besloten, het wordt hem geestelijk te zwaar.

Toen ik afstudeerde, vroeg ik of mijn moeder haar beroemde kipsalade wilde maken voor alle gasten op het feestje na afloop.

Met mijn liefje in Granada, nog voor zijn verjaardag.

‘Er staan hier nog vierhonderd boeken van je,’ zegt de Griek, ‘Nederlandse boeken, niemand wil ze hebben.’

Ik stuurde het kleine huurautootje de onverharde bergweg op – al was “weg” misschien een te groot woord. Hoger en hoger.