Anna van Praag

Hoe zou mijn leven zijn als ik een winkelmeisje was?

Je maakt een holletje en daarin voel je je veilig. Dat holletje noem je huis of bubbel of boek. Daar ben je onaantastbaar.

Ik deed een tijdje een cursus, iets voor schrijvers die, getroffen door corona, nieuwe dingen moesten leren.

Ik noemde haar in gedachten soms Terror Meisje.

Dit is niet de prins op het witte paard.

Het had iets van musical van Annie MG Schmidt. Of van een Italiaanse film met van die woonblokken erin.

Leave gaps in your stories. That is where life emerges.

Zaterdagochtend, heel vroeg.

Alsof je stiekem heel erg verliefd bent. Je bent er helemaal vol van.

‘Sorry, ik ben hier uit pure ijdelheid,’ zei ik tegen de dermatoloog, ‘ je ziet er vandaag sowieso niks van, van dat vlekje.’