Anna van Praag

Eer van je werk. Ik zat op de fiets en dacht een soort variatie op Marie Kondo. Als je te weinig eer van je werk krijgt, doe het dan niet.

Lieve jongste dochter, vandaag word je 21. Eind deze week, op je ’21 dinner’ zal ik je toespeechen zoals een moeder betaamt, of nouja zoals deze moeder betaamt, die altijd op zoek is naar woorden om het leven en de liefde in uit te drukken.

Elk jaar op zestien augustus  gaat de vrouw naar het eiland.

Mijn boekendochter heeft een enorme liefde voor Arthur Japin. ‘Dat jij mij niet eerder in contact hebt gebracht met De zwarte met het witte hart is echt een fout in de opvoeding,’ zegt ze dan bijvoorbeeld.

Dit is niet het schattige Griekse appartementje waar we na een heet en druk stranddagje samen tot laat een fles ouzo leegdrinken.

Ik ben dus halfblind, als in: zonder bril kan ik eigenlijk niets typen. En warrig ben ik ook. En soms te snel.

‘Waarom moeten we toch per se iedereen accepteren?’ verzuchtte iemand online.

Laatst gebeurde het voor de allereerste keer in mijn leven dat iemand die mij niet kende zei: ‘Jij kan vast goed schrijven.’

‘Voor mij gaat liefde over overgave,’ zegt de vriendin. Ze heeft me net op de tweede gin-tonic getrakteerd.

‘Poepweer hier,’ zei mij dochter, toen ze na Bali landde op Schiphol. Gelukkig gaat ze vandaag weer lekker naar het Zuiden met haar vriendin.