Partijtje

‘Mama, waarom geef je een partijtje voor kinderen die niet van jou zijn?’

Morgen ga ik een paar schalen brownies bakken en roze slagroomtaarten. En net zoals vroeger toen je als jezelf respecterende moeder themapartijtjes gaf voor je kids, ben ik druk in de weer met het zoeken naar bijpassende voorleesverhaaltjes (in dit geval is het thema ‘respect’, want lokatie Mandelahuisje).

Solo

Toen ze een paar jaar geleden begonnen met schoolschrijvers door het land sturen, bezag ik dat vanaf mijn Spaanse berg, gedreven door een groeiende behoefte iets interactiefs en maatschappelijks terug te doen voor al die op masturbatie gelijkende uren van soloschrijven op het platteland.
We hebben nog plannen lopen verzinnen om mij de eerste skypende schoolschrijver te laten zijn en dat ik dan aan het eind feestelijk naar Nederland zou overkomen. Maar juist in die periode moest mijn man ook steeds op reis, dus dat was geen goed idee. Spanje was toen heel ver weg…
En nu ben ik het dus, schoolschrijver, en ik ben zo blij in Amsterdam dat ik dag 1 al in de klas zei wat ik tegen iedereen zeg: kom langs. Dit zijn niet al te bevoorrechte kinderen die weinig extra’s doen zoals schoolreisjes, dus ik hoefde de uitnodiging niet te herhalen. Donderdag komen er 45 kids met de bus naar mijn huisje voor een les op lokatie. Als het past…

We moesten de suite uit de verhuur halen en het kost natuurljk veel te veel tijd. Maar het idee dat ik ze straks aan zie komen lopen langs het IJ in een lange rommelige rij. Dat het onvergetelijk is, nu al. En dat er niemand meer stilletjes mijn huisje voorbij rijdt.
Dáárom geef ik een partijtje.