Internetgegeil

Hij had haar ooit op de kleuterschool een kusje gegeven onder de glijbaan. Haar nu weer opgezocht via social media. Ze was niks veranderd, hij was het nooit vergeten.

Zo begint het verhaal van een kennis. Nadat ze eerst gevleid is en zelfs een beetje aan het seksteksten slaat, ontaardt het algauw in een onverkwikkelijke stalkingsgeschiedenis.

Onvervuld

Wat is er toch gebeurd met het onvervulde verlangen? Met het dromen-en-verder-niks? Iedereen is terug te vinden via Internet, en daar zijn de codes zoveel schaamtelozer dan in het echte leven. Ik raak er zelf ook van in de war af en toe. Op Facebook heb ik idioot veel ‘vrienden’. De meesten ken ik niet persoonlijk, sommigen leer ik kennen, soms zijn het fans van mijn boeken. Elke dag krijg ik zo’n vijftien nieuwe vriendschapsverzoeken, merendeels mannen. Die scan ik op wederzijdse vrienden, interesse in schrijven, kunst, boeken en of ze geen rare dingen over moslims zeggen (komt vaker voor dan je denkt).
Maar dan nog. Wat te doen met de best wel intieme berichtjes van mannen en een enkele vrouw die in je chat verschijnen? Stickers met knuffels, liefs en kusjes. Innige wensen voor een fijne dag, complimentjes op je foto’s. Ik geef nooit antwoord en als het te indiscreet is, ontvriend ik ze weer. Maar het kan niet anders of er moet een gigantisch dark web aan internetgegeil zijn. Een plek waar alle remmen los zijn, waar je elkaar binnen een paar uur kunt bespringen, met of zonder foto’s en video’s. Wat betekent dat voor de relaties van al die mensen in de echte wereld, waar ze ondertussen proberen de stugge dagelijksheid te trotseren? Ben ik ouderwets als ik denk dat dat schadelijk is?

Onvindbaar

Dus. Mijn eerste vriendje Simon uit groep 8. Die best wel cool was maar niet wist hoe je moest zoenen en later een keer mijn zus voor mij aanzag. Echt warme herinneringen aan die jongen met zijn sliertige haren. En af en toe best nieuwsgierig wat er van hem is geworden. Ik heb hem proberen terug te vinden op Internet, maar hij is een van de weinige onvindbaren daar.
En gelukkig maar!

(plaatje vanmorgen in mailbox gevonden van totale onbekende)