Schrijven lukt al weken niet meer, zumba ook vaak niet. Maar met de volle maan ga ik een avondje mediteren met de buurtheksen, denk ik en ik meld de opperheks dat ik kom. De bloedmaan is het, en voor de kenners: ook nog eens een supermaan. Ook wel de maan van het overleven.
Ondertussen leef ik op twee plekken tegelijk en laat overal steken vallen.
Fluffbunny
De herberg is rommelig, het nieuwe huis is dat ook (nog). Iedereen klaagt en overal schiet ik tekort. Ondertussen is er ook nog het gezin met Ilco die twee weken voor de vrede naar Mexico gaat. Ik kook nog steeds een vegan dieet maar bak ook taarten en sta voortdurend op de pont: heen en weer, heen en weer. Ik kom amper toe aan alle praktische berichtjes op mijn telefoon (waarvan het geluid kapot is, dus ik mis ze allemaal): Jesse heeft nog een bed over, Margo een bureau en Jowi een tv. Mijn nieuwe deurbel doet het ook al niet, dus ik loop allemaal pakjes mis die ik dan later weer moet ophalen. En gisteren sloeg ineens diezelfde deurbel op hol en bleef maar bellen, net alsof alle geesten van de Haarlemmerstraat even kwamen buurten. Zo is het dus en ik zweef er niet sereen boven. Ik snauw en ik mopper en ik vergeet van alles en krijg op mijn kop van mijn dochter de het ook helemaal zat is en terecht. Dus die volle maan… een halfuur vantevoren meld ik me maar weer af. Het is trouwens toch hartstikke bewolkt, je ziet hem niet eens. Ik ben dus ook nog eens een deloyale fluffbunny, een heks van niks.
Die nacht val ik als een blok in slaap op het matrasje op de grond, ik ben zelfs te moe om de gordijnen dicht te doen.
Uren later word ik wakker met het verwarrende gevoel alsof iemand met een zaklantaarn in mijn gezicht schijnt. Het is de maan, die kans ziet hartje stad precies langs alle gevels en tussen alles door recht op mij te schijnen.
3 reacties op “Alle geesten en heksen”
Lieve Anna, het was leuk je laatst weer eens te zien. Daarna is mijn gezondheid achteruit gegaan, dus ik ben blij dat ik nog in de gelegenheid was. Maar maak je geen zorgen: ook dit keer kom ik er wel weer overheen. Het is fijn om te weten dat alles maar tijdelijk is – dat er altijd weer een betere periode aanbreekt na een hoop misère. Ik wens je veel sterkte en vooral veel rust in je hoofd in deze moeilijke tijd. Achteraf kijk je erop terug en begrijp je waarom het allemaal zo heeft moeten lopen. Ik weet zeker dat je er als een sterker persoon uit zult komen – zo gaat dat nu eenmaal. Lieve groet, Marion
Het is heel makkelijk met je mee te reizen en mee te leven als je zulke prachtige stukjes schrijft. <3
De glans van de maan…