Ode (52) aan deze man

Deze man.

Die, als ik zeg: ‘Ik ga niet met je mee naar dat filmfeestje want ik ben liever met de heksen de volle maan aan het vieren,’ zegt: ‘Ik ben ook een heks.’

Die niet boos wordt, nooit boos wordt, als ik van alles afzeg omdat er dingen van de kinderen aan de hand zijn. Die dan zegt: ‘Ik vind het leuk aan je dat je zo’n warme moeder bent.’
Die dus altijd met mij meebeweegt. En meer dan dat. De man over wie mijn vriendinnen zeggen: ‘Het lijkt wel of je hem na al die tijd nog steeds aan het testen bent.’ En 1 vriendin voegt eraan toe: ‘En hij maar van je houden. En niet bij je weggaan. Ik vind dat ontroerend.’
De man die mij weer naar Paradiso kreeg, en naar de Melkweg, en het Patronaat. Door wie ik nogal veel rare films zag en speciaalbier leerde drinken in oude kroegjes. Die Amsterdam ademt, nooit ergens kan zijn zonder idioot veel bekenden tegen te komen. Die het liefst elke dag een potje zure haring van de Ikea eet, voor wie het zo leuk koken is. Die zacht is maar pas op. En gelukkig niet altijd een gentleman.
Die man dus.
Die gaf mij een ticket New York cadeau, we vertrekken maandag!