Ik moest een galajurk.
In het afgelopen jaar is J ineens festivaldirecteur geworden. En de opening van dat festival over twee weken is wel wat anders dan de Halloween Horror Show. Daar doet hij zijn jasje uit en loopt expres in een lullig T-shirtje. Het nieuwe festival vereist black tie.
Strikje
J had een smoking van dertig jaar oud, dus ik ging mee naar interessante mannenwinkels voor een nieuwe. Plus nieuw smokingoverhemd plus zwart strikje. Klaar.
Voor vrouwen is de dresscode black tie minder strikt, googelde ik. Jurk hoeft niet lang, pumps en clutch zijn wel min of meer verplicht. Ik heb een goed zwart cocktailjurkje van de H&M dat me al vaker uit dit soort situaties gered heeft. Maar naast J op de rode loper met al die fotografen vond ik dat ik wat meer moest uitpakken. Ook al begreep J niet precies waar ik me druk om maakte – maar dat is misschien een mannending.
Eerst probeerde ik iets te lenen. In de lange rode jurk van Mylou zag ik eruit als een worst in een te strak velletje. Toen naar de Bijenkorf, zelfde probleem. In de spiegel voor me stond een zeer middelbare vrouw, nogal massief. Geen lekker wijf met goeie curves.
Dus liep ik op advies van een collega laatst de Agnes B in. Daar was een meisje dat haar vak heel goed verstond. Jurken, rokken, pakken, zijde en crepe, shawls, ze bleef me maar anders aankleden Uiteindelijk won een pak met wijde broek en kunst-truitje waaronder ik niet eens een korset aan moet of zoiets. ‘Jong en artistiek,’ zei de verkoopster. En dat het zo tien jaar mee kon.
Fokking clutch
Toch maar weer nieuwe pumps (H&M) gekocht en bij de vintage winkel hiertegenover die fokking clutch. Afspraak gemaakt om die dag zelf mijn haar te laten stylen (plus extra tijd voor tram als het regent, anders haar weer verpest), en mijn nagels te laten doen. Het is al met al een heel project, J knikt steeds een beetje vaag als ik hem erover vertel. Maar zulke dingen zijn belangrijker dan je denkt.
