Lockdown kerst. Ik heb dat wel eerder mee gemaakt.
Als je in Spanje woont en je vrienden en ouders zijn in Nederland. Met kerstmis vond ik dat vaak lastig. Juist vanwege die opdringerige kerstmantra van samenzijn en verbondenheid. Heel soms lukte het me om dat te voelen met mijn moeder aan de telefoon of in een mail van een vriendin. Meestal niet.
Kerstdiners afblazen
Nu – de ene dag mijn vader en vrouw en de andere dag de kinderen onder de kerstboom – vergeet ik die hele lockdown zelfs.
Maar ik heb dan ook geluk. Neem Chaia’s beste vriend die met kerst alleen in quarantaine zit in zijn studentenhuis omdat hij bang is om zijn vader te besmetten. Ik ken wel meer mensen in quarantaine, mijn zus bijvoorbeeld die al haar kerstdiners moest afblazen. En dan heb je ook nog iets ergers dan quarantaine: isolatie. Om mij heen zijn op dit moment meerdere mensen in isolatie, corona is nu echt overal. Isolatie gaat nog wel wat verder dan quarantaine en dat gaat op zich dus al weer verder dan afstand houden.
Het allerergste is locked in, dat is gebeurd bij een goede kennis. Totaal verlamd en alleen nog maar in staat te praten met haar ogen. Maar die ogen beginnen het ook steeds meer te begeven, schreef ze laatst. Daar moet ik nu steeds aan denken.
Hou van elkaar. Altijd en misschien nog even wat bewuster vandaag, met kerstmis.
