Laten we het hebben over de kwebbelbus, de kokowa en een intergalactische interventie.
Want zo was het, deze dagen voor kerst 2021.
Kwebbelbus
In een gesprek met een zieke vriendin viel het woord ‘vertrouwen’. Vertrouwen voelt steeds meer als fake news. Dit is zo’n genadeloze tijd – en dan bedoel ik het mondiaal. Het is namelijk ook de tijd van het jaar dat alle goede doelenorganisaties die ik steun mij (terecht) om de oren slaan met dood en wanhoop elders in de wereld.
Love is the answer, elke goeroe of God zegt het. Ik zag het bij de ‘kwebbelbus’ die door de Pijp reed. Ze stopten her en der, zetten dan stoeltjes neer, kleedjes, kerstmuziekje. En dan gingen ze vereenzaamde oude mensen uit hun huis halen die daar even mochten zitten kletsen en soep en kerstbrood kregen. Het werkte echt!
Ook de kokowa is weer terug (dank aan aanplakzoon Maarten voor het woord): de korte-koffiewandeling. Zo liep ik laatst heel innig met een vriendin die ik dertig jaar niet had gezien langs de lichtjes op de Amstel.
Anderen pakken het groter aan: ik kreeg een link doorgestuurd van een wereldwijde lichtmeditatie na de langste nacht. Ik stond net te koken voor de kinderen, maar zette mijn laptop er gezellig bij op het aanrecht. De meditatie stuurde ons de kosmos in, waar intergalactische krachten bezig waren. ‘I call upon you, I demand…’ Het was ferme taal.
Met mijn visuele brein zat ik meteen op de Enterprise en richtte me tot commandant Spock. Heel vriendelijk zei ik: ‘Ach jongens, help eens een beetje.’
