We zijn allemaal koninginnen

Eindelijk ging ik ervaren wat iedereen allang heeft gezien: de musical Soldaat van Oranje.

Twaalf jaar speelt de voorstelling inmiddels. Maar sinds een tijdje met mijn vriendin Barbara in de rol van koningin Wilhelmina. Dat gaf het laatste zetje om af te reizen naar Katwijk.

Trots

En ja, het was de moeite waard. Ik was de berichten over al het spektakel vergeten, dus ik was echt als een kind zo opgetogen toen er een echte zee verscheen. En over dat we draaiden met het podium.
Maar Barbara stal de show. Ik ken haar vanaf mijn achtste en heb haar in de loop der jaren zien schitteren in allerlei prachtige rollen. Maar nu speelde ze de rol van haar leven. Sterk, ervaren, grappig, ontroerend. Alles kwam samen, ik was zo trots op haar.
Later draaide mijn bed ook rondjes, net als het podium, terwijl ik dacht aan Barbara, maar ook aan Esther, die onlangs de leading lady was in de bijna vijf uur durende voorstelling De Eeuw van mijn Moeder. Esther droeg die hele voorstelling, met gemak. Ik dacht ook aan Mylou die fonkelend het podium pakt in haar eigen, prachtige theater in Haarlem.
Eigenlijk zijn al mijn vriendinnen aan het shinen op dit moment, ook vriendinnen die niet in de spotlights staan.

Dat gebeurt er dus rond je 55ste: dan raak je niet verlept, verdord, verdroogd…  maar kom je in de koninginnenfase!