Bij al mijn reizen en verhuizingen is veel verloren gegaan, maar niet dit schrift.
Af en toe kom ik het weer tegen: mijn oude opstelschrift van de brugklas, klas 2 en klas 3 van het Stedelijk Gymnasium in Haarlem.
Minihorrorfilm
Het staat vol geweldige verhalen en tienen en jubelkreten van mijn ongeëvenaarde juf Mieke. De juf die – dat weet ik wel zeker – een belangrijke petemoei is geweest aan de wieg van mijn schrijverschap. Samen met mijn moeder, die later vaak zei: ‘Ik zie je nog voor me, wiebelend aan de keukentafel, helemaal verzonken in je verhalen… en volmaakt gelukkig.’
Vandaag gaat het opstelschrift mee naar een brugklas voor een workshop ‘spannende verhalen schrijven om te verfilmen’. Ik ga een verhaal uit het schrift voorlezen, het heet ‘Oppassen’ en het is bepaald creepy. Ik heb het, met de kennis van nu, ook herschreven tot een scenario van precies 3 minuten. Gaat eigenlijk best goed. Minihorrorfilm.
In mijn verhaal speelt een levensechte babypop een rol en daarom gaat ook mijn ouwe trouwe pop Wim mee naar de school – nog iets dat al die verhuizingen heeft overleefd. Kijken of ik de kinderen kan inspireren met de kleine Anna van toen die alleen in haar verhalen niet onzeker was. En vooral ook: kijken hoe die pubers van nu mij op hun beurt weer inspireren.
Er moeten tenslotte ook door mij nieuwe verhalen geschreven worden.
