Ik zou op Schiphol kunnen wonen.
Het tv-programma Hello Goodbye had ik al uitgevonden voor het bestond. Ik kan uren bij die schuifdeuren staan en kijken naar mensen die vluchten en mensen die thuiskomen op zoveel manieren, mensen die missen, die omhelzen, die bang zijn en opgewonden. Ik ben de perfecte uitzwaaier en ophaler.
Gecanceld
Deze keer bracht ik de oudste dochter weg die master-onderzoek gaat doen in Buenos Aires. Ze had al ingecheckt en haar rugtas gedropt, we zaten nog even koffie te drinken toen ze een bericht kreeg dat haar vlucht was gecanceld. ‘We gaan je omboeken,’ zeiden de mensen van Lufthansa, maar je moet eerst je rugzak terughalen.’ Wat volgde was een Kafka-achtige reis door Schiphol. Alle wegen brengen je dan bij deur 16, die is waar alles verder ophoudt (er is ook geen deur 1 tot en met 15 trouwens). Achter die deur is een gesloten universum met een man die een soort bezemwagen is voor dronken toeristen die hun vlucht missen of zoals in dit geval vluchten die ineens zomaar opgeheven worden. Deze ongelooflijke zen-beambte trok zich niks aan van de rij van andere verhitte gestrande reizigers en gaf iedereen een persoonlijke behandeling in zijn privé kamer. Hij nam mijn dochter mee, ze werd opgeslokt en belandde in de kelder van Schiphol met kennelijk ook nog een geflipte man die tegen iedereen schreeuwde dat hij NU naar Buenos Aires moest. Ik stond intussen bij de Hello Goodbye-deur te wachten, waar ze uiteindelijk doorheen kwam zonder gereisd te hebben – en zonder rugtas. Het scheen dat die inmiddels uit zichzelf vertrokken was naar Buenos Aires, maar dan met KLM. Dat betekende weer helemaal terug wandelen naar de Lufthansa crisisbalie. ‘Wil je niet voor?’ vroeg ik, de rij was inmiddels vet lang. ‘We waren hier een uur geleden ook al.’ ‘Iedereen heeft toch hetzelfde probleem,’ zei mijn dochter rustig – en dat bleef ze tot ze eindelijk aan de beurt was en hoorde dat ze ook met de KLM mocht reizen; en daar helemaal opnieuw moest gaan inchecken. ‘Maar wat fijn,’ zei de grondstewardess, ‘je bent de eerste die beleefd en vriendelijk is.’
Uiteindelijk was ik drie uur op Schiphol met haar, bijna 10.000 stappen verder, en heb ik twee dingen geleerd. Dat ik veel van mijn dochter kan leren over niet stressen in stressvolle situaties.
En dat er altijd een deur nummer 16 is.
