Winkeltje

Terug in Amsterdam, in mijn huisje waar alleen de katten terug praten, en waar ik hoogstpersoonlijk zorg dat er brood op de plan komt.

Mijn winkeltje, noem ik het inmiddels. Na corona was ik al mijn communicatiewerk kwijt, dus nu draait de winkel puur op schrijven en aan schrijven verwante activiteiten, zoals lesgeven.

Overdracht

In de twee weken dat ik weg was, draaide de winkel vrolijk door. Er kwamen aanvragen voor masterclasses, activiteiten op scholen, op schrijfopleidingen. Het gebeurt ook steeds vaker dat ik schrijvers in spe coach aan mijn ronde tafel. Iets met overdracht is dat, ik ga steeds meer lijken op de wijze oude schrijfster bij wie ik zelf eindeloos over de vloer kwam voordat ik ging publiceren.
Ik ben in de winkel zelf al het personeel. Gisteren nog belde ik onverschrokken een klant die een factuur niet betaalde terwijl de volgende klus al begonnen was. ‘We hebben een akkefietje dat we eerst even moeten oplossen,’ begon ik stoer. ‘Sorry,’ zei de klant, ‘dat is geen akkefietje maar een fout van mij.’ Binnen tien minuten stond het bedrag op mijn rekening.
Tot 12 uur ’s ochtends is de winkel gesloten. Dan schrijf ik voor mezelf. Ik ben nu begonnen aan fase twee van het nieuwe boek: het ordenen van alle aantekeningen, gedachtenspinsels en schema’s die ik de afgelopen maanden heb verzameld in meerdere opschrijfboekjes en op losse velletjes en kladjes. Een cruciaal puzzelstukje voor het verhaal vond ik nog ergens op Corsica, ik wist niet eens dat ik het zocht.

Zo’n soort winkel is het dus ook Een kruising tussen een kantoorboekhandel en een voodooshop.