Nu weet ik hoe het moet.
Als ik de foto’s terugzie van vijf jaar geleden, J’s eerste Film by the Sea, dan zie ik ons als verblinde konijnen staren in de koplampen van alle spotlights. J was ik de hele tijd kwijt, ik vond film kijken in mijn eentje stom, ik begreep de codes niet en ik was al met al zo in de war dat ik het festival eerder verliet.
Maar nu snap ik het, eindelijk.
Survivaltips aan mijn vijf jaar jongere ik
- Zorg dat je je geliefde meesleurt over de rode loper.
Zeker als die hele glamour hem eigenlijk niks kan schelen. Als je die rode loper niet claimt, eindig je met honderd foto’s van hem en geen van jullie samen. - Wortel je in de plaatselijke boekwinkel, en al helemaal als je zelf schrijfster bent.
Het festival stelt boekverfilmingen centraal. Jouw vak! Het Spui van de geweldige Margreet is inmiddels een van de fijnste veilige havens die ik ken. Dit jaar lagen er ineens stapels van mijn boeken. - Koop of huur een piepklein huisje in het hart van alles.
Je raakt ontheemd in hotels of (zoals jaar 1) zielige airb&b’s in een buitenwijk. - Nodig vrienden uit.
Maak herinneringen samen met hen, het zullen er veel zijn. - Verwen je dochters.
Zowel met glamour als met films. Als solitaire schrijver heb je dat allemaal niet – hoe leuk om te delen. - Probeer zelf ook wat professioneels te doen tijdens het festivals.
Ik kan mensen interviewen, ook voor een zaal. - Beweeg je achter de schermen maar loop niet in de weg.
Wanneer dat laatste aan de hand is, glip dan bescheiden weg van het kantoor/crisiscentrum. - Wees de bezemwagen van complimentjes.
Iedereen werkt hard. Signaleer dat. Bewonder de vrijwilligers. - Verzoen je ermee dat je twee weken zelf geen letter op papier krijgt.
- Benoem wel af en toe dat je zelf schrijft.
- Zorg dat je weet hoe het werkt met bonnen en muntjes, zodat je niet failliet bent aan het eind van de rit.
- Underdressed bestaat niet in Vlissingen.
Dat had ik dat eerste gala graag geweten. Nu heb ik elk jaar een andere galajurk en ik check zelf de thema’s van eventuele feesten (omdat J dat vergeet). - Grijp het aan om jouw eigen helden te ontmoeten.
Ik interviewde vorig jaar een hele dag Paul van Loon. Dit jaar bracht ik een prachtige dag door met Francine Oomen bij ondermeer haar documentaire. En mocht ik Jacques Vriens ondervragen voor 150 pabostudenten, die ongeveer allemaal in tranen waren van de film Achtstegroepers huilen niet (Jacques en ik huilden ook). - Pers af en toe een sinaasappeltje uit voor je geliefde, was zijn kleren, verschoon zijn bed – kortom activeer je inner mother (en deactiveer die later weer een beetje).
- Maak je niet druk over je alcoholconsumptie.
Niks aan te doen. Geldt ook voor bitterballen trouwens. - Wees discreet.
Omdat je de ‘vrouw van’ bent, hoor je nogal eens wat. Realiseer je dat je een harde stem hebt. - Neem een chauffeur
De laatste zondag ga je met J kriskras door heel Zeeland om alle satellietlocaties van het festival te bezoeken. Ga niet meer zelf rijden met je moeie hoofd en slechte topografische kennis. Het festival heeft niet voor niets carservice. - Koester de mooie en wonderlijke momenten.
Het is ook zo weer voorbij, net als het leven zelf. - Sluit het goed af.
Dus niet het licht uitdoen, maar wel blijven tot de laatste ronde en dan samen het glas heffen. - Zorg goed voor jezelf.
Het is niet jouw chaos, niet jouw gekte en uiteindelijk ook niet jouw leven.
Dit is de belangrijkste les die ik de laatste tijd heb geleerd over de liefde sowieso, een les die ik alle ‘vrouwen van’ zou willen meegeven.
