Daar gaan we!

Het meest verheug ik me op lange dagen in het oerwoud.

Het is regentijd in Colombia nu, maar hoe anders dan hier. Ik heb maar steeds dat beeld dat ik in een hangmat lig onder een dak van bamboe middenin de jungle en dan alleen maar ruik, luister, adem.

Silica gel

‘Ik vraag me af wat ik dan ga doen,’ zei J op een gegeven moment (iedereen raadt hem af zijn laptop mee te nemen). ‘Niks,’ zei ik, want zo herinner ik het me. Die ruimte in je hoofd. Misschien gaat dat nu anders dan toen ik jaren geleden door het oerwoud trok. Ik heb me in ieder geval voorgenomen ontspannen te blijven. Niet stressen als de bussen niet rijden, als de hostels raar uitpakken, als er hasslers zijn of enge steden (‘Iedereen die ik ken is beroofd in Medellin’ zei een dochter laconiek). Alles is wat het is en bovenal is het: een avontuur!
J was nooit in Latijns Amerika en ik vind dat hij het goed tegemoet treedt. Soms een beetje te perfectionistisch (‘ik heb zakjes silica gel gekocht om de computer, stel dat ik hem meeneem, tegen vocht te beschermen’). En soms mogelijk wat te achteloos (‘het lijkt alsof  die sluimerende kiesontsteking toch weer op begint te spelen, maar ik red het wel’). Maar hij doet het maar mooi.

Wij doen het maar mooi. Als ik ons met de van de dochters geleende rugzakken zie lopen op Schiphol vind ik dat zowel ontzettend stoer als ontzettend schattig.